Zjawisko bruksizmu, czyli niekontrolowanego zgrzytania lub zaciskania zębów, zwłaszcza podczas snu, jest obserwowane u coraz większej liczby dzieci i młodzieży. Istotnymi czynnikami prowadzącymi do tego stanu są między innymi niedojrzałość układu nerwowego i mięśniowego, nieprawidłowy rozwój zgryzu, schorzenia neurologiczne oraz infekcje owsikiem ludzkim. Bruksizm manifestuje się w postaci atrycji, to jest ścierania powierzchni zębów. Terapia zgrzytania zębami u dzieci często polega na stosowaniu szyn relaksacyjnych.
Wielu rodziców zgłasza swoje obawy dotyczące nocnego zgrzytania zębami przez ich pociechy, które wywołuje nie tylko irytację, ale przede wszystkim obawy o potencjalne uszkodzenie struktury zębów dziecka.
Należy odróżnić dwa typy zgrzytania zębami: fizjologiczne i patologiczne. Coraz większa grupa dzieci i młodzieży boryka się z tym problemem.
Powszechne jest występowanie bruksizmu u dzieci w okresie zębienia mlecznego lub mieszanego, co wynika z niedojrzałości układu nerwowo-mięśniowego lub nieprawidłowości w rozwoju zgryzu. Często jest to również efekt stresu. Występowanie bruksizmu może mieć też podłoże genetyczne.
Warto być świadomym, że dziecko może zacząć zgrzytać zębami, gdy odczuwa chłód i drży na skutek gorączki podczas przeziębienia.
Zgrzytanie zębami o charakterze patologicznym jest częściej obserwowane u dzieci cierpiących na choroby neurologiczne, takie jak dziecięce porażenie mózgowe czy zespół Downa. Zintensyfikowane zgrzytanie zębami może być także objawem innych stanów, takich jak: zapalenie ucha, zapalenie ślinianek, czy też ogólnego bólu pochodzenia innej niż jamna ustna części ciała.